Albania w pigułce

Z przedmieść Szkodry ruszamy do Kruje- podobno albański Kraków. Kilka sklepów z souvenirami, muzeum bohatera narodowego Skanderbega, ruiny zamku, prywatny strażnik jendego miejsca parkingowego, pożyczający parasol na towarzyszący nam deszcz. Ruszamy dalej i zatrzymuje nas policja. Podobno droga jednokierunkowa. Nie mamy drobnych ani papierosów. Błąd. Ale namiętnie powtarzamy, że nic nie rozumiemy, nawet gdy koleś sugestywnie bierze prawo jazdy do swojej kieszeni i mów :"Policia, Tirana". W końcu dają za wygraną i możemy jechać.
Tirana. Ronda emocjonują, ale reszta zadziwiająco przewidywalna. Możemy uczyć się od nich jazdy na zamek. Klucz tkwi w powolnej, jednostajnej jeździe, bez nagłych zmian szybkości czy kierunku jazdy. Jak z przechodzeniem przez ulicę w Saigonie. Bądź przewidywalny.
Miasto to wielka plyta, ekskluzywne sklepy, budynki a'la PK, romskie dziecki całujące 'oko' w nadziei na drobne.
Jezioro Ochrydzkie osiągamy po ciemku. Znów totalna konsternacja, gdy do baru/recepcji wchodzi Ewa. Scena jak z amerykańskiego filmy, gdy do baru na prowincji wchodzi nieznajomy. Muzyka przestaje grać, milkną rozmowy, jeśli głowy spuszczone w dół to i tak oczy śledzą każdy ruch.
Nocą burza, dzień wita nas nareszcie słońcem. Tak, zostajemy, dzień relaksu. Po 2godzinach chmury, kropi, pakujemy się jedziemy dalej. Tylko jezcze mała czarna turkey coffea. Trochę się przedłużyło, no to zostajemy. Czas na spokojne popołudnie. Przejaśnia się, spacer, skręcamy w pierwszą lepszą drogę prowadzącą w górę do domów na wzgórzu. Znowu oczy obserwują nas zza lady otwartych sklepów, zza płotu, bramy.
W końcu spotykamy starszego mężczyznę z wnukiem, nie ma gdzie uciec. Chcąc niechcąc dzieci zaczynają się bawić a nam otwierają się drzwi do albańskij rodziny. Ilmir zaprasza do siebei, częstuje własno wypiekanym chlebem i mdłym (tradycyjnym) masłem. Schodzą się członkowie rodziny,robimy zdjęcia. Dogadujemy się za pomocą kartki papieru, rąk i papierosów. Dużo palimy. Czereśnia to czereszija, fasola to fasole a dom to sztopi. Ilmir jest dumny z 9 dzieci, domu, kilku pól, traktora.
Odprowadza nas na kemping i cóż za zmiana. Te same oczy się śmieją ręce głaskają. Zapraszamy na piwo, on nas na następny dzień na poranną kawę.
Mamy 1godzinę spoźnienia, i cukierki dla dzieci na usprawiedliwienie. Poznajemy nowych członków rodziny, przyjaciół, znów kosztujemy chleba, masła, sera, greckiego wina i palimy. Mężczyźni, żona Ilmira i Ewa siedzą przy stole, reszta żon i córek stoją na trawie bądź siedzą na schodach. Starsze dzieci wracają ze szkoły, zachwycone, że Marta znowu jest u nich.
Pora ruszać. po 40km informacja o wycieku oleju. Spokojnie jesteśmy w Albanii, 4/5 wozów to merole. Skręcamy do jednego z wielu przydrożnych warsztatów z dumną reklamą z logo mercedesa. Nie dziwi nas, że koleś do naprawy używa 1 francuza, dużą żabkę, brzeszczota i masę czyściwa by usunąć wyciek. 6godzin jego walki nie przynosi rezultatu. Nie wiem czy bardziej denerwuje nas przymusowwe uziemienie czy totalna klapa ze storny albańskiego mechanika- podobno cudotwórcy. Dolewamy oleju i wracamy na nasz kemping. Właściciel- Simon, proponuje kolejny serwis. Następnego dnia w ruch idzie tokarka, gwintownica, spawarka i po 3godzinach z dodatkowym wyposażeniem wreszcie możemy ruszać dalej.

Zdjęcia (28)

Komentarze (1)